ძიების შედეგები
სულ ნაპოვნია 68 დოკუმენტი იფარის სოფელი ნაკიფარიდან.
-
ამაღლება (გვ.2.)
ერთ გიმუნდს ეკლესიის მინაშენთან, ლადბაშთან დადებს. ამ დიდ ჯოხს, ჭოკს (ლაყულას) დებენ (ლაბაბაზე) გასანიავებელზე. ბზესა და გასანიავებელს (ლებაბეს) შ
-
შავი ფხუ (გვ.3.)
„ასდა ქოსდა ლინჩალე... დიდმარხვა ( საფრთხილო! ლილჩაალ) მალე გასულიყოს, მალე დასრულებულიყოს“. შავი ფხუს ღამეს ხარშავენ ცერცვს და იმ ღამეს წყალს
-
ლილააშუნე. თესვის დღეობა (გვ.3.)
თუკი ვინმეს სჭირს მუნი (მახეერა), მაშინ დააცხობენ სეფისკვერს. ამ სეფისკვერს ერთ–ერთი ოჯახის წევრთაგანი წაიღებს მსხლის ხესთან, ჩამოჰკიდებს ტოტზე და
-
ისგლილჩალ (გვ.3.)
ლილაშუნედან ისგლინჩალამდე არის ერთი კვირა და სამი დღე. ისგლინჩაალის დღეს ცერცვს მოხარშავენ და იმ ღამეს ცერცვიან პურებს აცხობენ. თითო სეფისკვერს ა
-
დიდი ხუთშაბათი (თანფა ცააშ) (გვ.3)
აიღებს კალათას (ცხიკს) და ქვიშობანას შესასრულებლად (ლაქშორალთე ლიზი) წავა. ხმის ამოუღებლად წავა რიყეზე, ჭალიერისკენ, იქ ქვიშას და კენჭებს აიღებს,
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.3.)
ყველა სათითაოდ მივა ტაბლებთან, ჭიქას აიღებენ ხელში და შეუნდობენ მიცვალებულს. შემნდობი, ვინც შეუნდობს ხოლმე, ის ცოტაოდენ არაყს მოსვამს, და ერთ
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.3.)
იქვე თვითონ ანთებენ სანთლებს და აკმევენ საკმეველს. ერთი კაცი მლოცველად, დამლოცველად ხატთან დადგება ხოლმე. ხათთან სათითაოდ მივა ყველა, ზოგიერ
-
ამაღლება (გვ.3.)
ამაღლება დღეს, დილით ერთი კაცი ადგება ხმისამოუღებლად, ულაპარაკოდ, უბრად აიღებს გიმუნდებს და წაიღებს თავის ყანებში. ყანებში ზუსტად იმ ადგილებში,
-
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.4.)
იქვე მოიყვანენ მღვდელს. მღვდელი რომ აკურთხებს ტაბლებს, კურთხევისთვის აძლევენ ყველს, ცხუნილს (საკურთხის ძირითად სარიტუალო პურს, ელარჯწასმულ ლავაშს),
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.4.)
მაშინ სხვა ხალხმაც, დანარჩენებმაც მიანებს თავი. ათას ცხრაას ოცდაორ წლამდე ოჯახები, კომლები თავთავიანთ სახლებში აცხობდნენ სეფისკვერებს და შესაწირ
-
შავი ფხუ. სიტყვების განმარტება (გვ.5.)
ხათაბალაა შენი საქმე! როდესაც ამა თუ იმ ოჯახში უწესოდ კამათი, წალაპარაკება და აყალ–მაყალია (ბურბუტობ!) მაშინ იტყვიან ხოლმე, რომ ეს სახლი მოლაყბეებს,
-
ლითოდრი (გვ.5.)
მიცვალებულის სახლეზე რასაც გაამზადებენ საკურთხს (საჭმელსაც და სამოსსაც), იმას ყველაფერს ჰქვია ნაჯგრუნი (საკურთხი). მიცვალებულის სახლეზე საკურთხს (
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.5.)
ახალი მიცვალებულის ოჯახი დაპატიჟებს ხოლმე მეზობლებს და ნათესავებს. მოიყვანს მღვდელს და დიაკონს. დაპატიჟებულები რომ მოგროვდებიან, მაშინ მღვდელი აკუ
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.5.)
არაყს დალევენ იმ დღეს. მოგროვებული ფულის ნაწილის არაყში იხდიან, ნაწილს კი შეინახავენ და მერე, სოფელს თუკი რაიმესთვის დასჭირდა, იმ ფულს ხარჯავენ
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.6.)
აღდგომის მერე ერთი კვირა რომ გავა, იმ კვირადღეს ჰქვია დიდი აღდგომა (ხოშა თანაფი). იმ დღეს გულბანები კლავენ გოცას. ნაახალწლევს პირველი რომელი ც
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.6.)
ამ ქერის ნაწილს ხარში ცვლიან, ხარზე ჰყიდიან, ნაწილისგან კი არაყს გამოხდიან გიორგობის დღისთვის. გიორგობა დღეს ხარს შეიყვანენ ეკლესიის გალავანშ
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.7.)
ყველას, ყველას, ადამიანთა და სულდგმულთა მშვიდობიანობით გაგვახარე“. ამის მერე დაკლავენ. მოხარშვის მერე კიდევ შეალოცავენ სამყაროს შემოქმედს ფუსნაბუასდ
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.7.)
ბადექონს მიიტანენ ერთ რომელიმე ოჯახში, მნიშვნელობა არ აქვს, თუ რომელ ოჯახში. ის ოჯახი ამ მრევლს, სალოცავად შეკრებილ ხალხს და იმ კაცებს, ვინც იმ
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.8.)
დიდ აღდგომას, ხოშა თანაფს ერთი გვარის წარმომადგენლები ერთად იკრიბებიან, აღდგომას ზეიმობენ. ამ აღდგომას რიგრიგობით აღნიშნავენ ყველა ოჯახში. აღდგომის