ახლა, კვირა დღეს, ღერთა ლამპრობია, მაგრამ ის ყოველთვის კვირა დღეს არ ხვდება. მისი დღე ძველით 2 თებერვალია.
ამ დღეს ერთი ლამპარი მიგვაქვს ხორბლის ყანაში და მ
1. მეყვჟაალა — თემის (ლასკარ) რვა რჩეული მამაკაცი, რომელთაც ევალებოდათ სამსხვერპლო საკლავისა და სასმელის შესაწირად მომზადება, ლატალი, იენაში. 1931 წელი
მერე, ოთხშაბათს, ჭაბგობ ჰქვია. უქმე გვაქვს „ჭაბიკç“ - ის სახელზე. იმ ღამეს ლოცვა გვჩვევია ლესკრით. ლესკარი ააქვთ გვემში და აღავლენენ იქ და ევედრებიან „დêლ ჭêბგ
პარასკევ დღეს კაიშობა ჰქვია. ის დღე უქმეა. მეწყერის საწინააღმდეგოდ. ლოცვას აღვავლენთ იმ ადგილას, სადაც ამისი (მეწყერის) გვეშინია. აქ აღავლენენ ლოცვას „კêÎშა თ
მერე, კვირა დღეს არის „უფლიშ“. ამ დღეს მოლასკრენი ხარებს და ვერძებს კლავენ ლასკარში. ლასკარი 5-8 ოჯახისაგან შედგება, არის უფრო მეტი რაოდენობაც. „ლასკარი“ ძალიან
07/04 სიკçობ 20/04
მეორე დღეს ჰქვია „სიკობ“ იმ დღეს კაცები ერთ - ერთი ოჯახიდან გორაზე ავლენ, რომლის დახვნა - დამუშავება გვეკრძალება და ასეთად ყოველთვის ყან
ჰჷლიშიერ - სინნოხსნაბის შემდეგ კვირას სამი დღის ( შაბათი, კვირა, ორშაბათი) აღნიშვნა, რომლესაც ჰჷლიშიერ-ს ეძახიან. აღწერილია ქალების ჯგრანის სალოცავში საკლავის,