მეისრაბი (გვ.1.)

ტიპი:	ხელნაწერი
დასახელება:	მეისრაბი (გვ.1.)
დასახელება (ორიგ.):	მეÎსარაბ
ავტორისეული აღწერა:	18/01 მეÎსარაბ 31/01
შინაარსი:	მეორე დღეს, შაბათს, დილით, ღამე, ერთი საათი რომ იქნება დარჩენილი ავდგებით, ფანჯარას არ გავაღებთ ისე ანჭი-კçêნჭის აღვასრულებთ. მერბიელი დააცხობს წყლიან პურებს, რომელსაც გაურევს ღორის ღვიძლს და ელენთის ბადექონს. ამას ხოშა მარე აღუვლენს ჯგèრêგ უღçლêშის. მას ფანჯრის გაღებამდე შევსჭამთ. ჭამის მერე მარტო ვაღებთ ფანჯარას. ამის მერე, ღორის შიგნეულს ჩავდგამთ მოსახარშად. კის ქვეშ შევუნთებთ ცეცხლს და ხელახლა გამოაცხობენ პურებს. ამ ჯერზე უკვე ლემზირებს დააცხობენ. როცა ხორცი მოიხარშება, ფიჩქზე გადმოვიღებ ღორის ყბას, მარჯვენა ფეხს, გულ-ღვიძლს, მსხვილი ნაწლავის წინა ნაწილს და მკერდის ნაწილს. მის გვერდით დავდებთ ლემზირებს და ამ ყველაფერს ერთად შევავედრებთ ჯგèრìგ უღვლêშისას: - „კარგი,სარგებლიანი ღèნიêრუ მოგვივლინე“ ამათაც შევსჭამთ, გადარჩენილს მარანში შევინახავთ და როცა ჩვენ მარტო ვიქნებით, მაშინ გავაახლებთ მათ ჭამას. ს. იფხი დავით çოტაშერ ნანსყანი. მეისარობა დღეს, პირველად, ღორის ხორცის ჭამა ჩვენსას, ყველას, ეკრძალებოდა. მაგრამ ახლა ჩვენ ახალი სახლი ავაშენეთ და როცა სახლის მშენებლობა დავიწყეთ, დააცხვეს ლემზირები, ზედაშე აღავლინეს ჯგèრêგ უღçლêშის სახელზე, შენდობის და პატიებისთვის და მის მერე აღარ ვიცავთ ამ წესს. ახლა ხორცს ყველას ვაჭმევთ, მაგრამ თუ დღესაც ამ საკლავს ძველ სახლში დავკლავთ, მაშინ ისევ გვეკრძალება. მკითხავს შევეკითხეთ და გვითხრა „შეგენდოთოო“ და ამის მერე უღვალდელებმაც უფლება მოგვცეს ამ წესისი მოხსნის.
დამატებითი ინფორმაცია:	ტექსტი სვანურიდან ქართულ ენაზე თარგმნა ნინო წერედიანმა
თემი:	ლატალი
სოფელი:	იფხი
ტერიტორია:	ზემო სვანეთი
წელი:
მასალა:	ქაღალდი, მელანი
ზომები:	36სმ × 21სმ
მდგომარეობა:	დამაკმაყოფილებელი
დაზიანებები:
თეგები:	ლემზირი მეÎსარაბ მეისრაბ ხორცი