ძიების შედეგები
სულ ნაპოვნია 84 დოკუმენტი, რომელიც შექმნილია 1930 წელს.
-
ლადბაშილი
ლადბაშილი ჰქვია იმ სახლს, რომელშიც ქალები ნადბაშუნს აცხობენ და შეალოცავენ წმინდა გიორგის. ეს ლადბაშილი დგას ეკლესიის ახლოს. ეს ლადბაშილი გაზაფხულზე
-
ბარბარობის დღესასწაული სვანეთში (გვ.1.)
ბარბალობის კვირეულში სამი დღის განმავლობაში ყველა ჭოლაშელი ქალი მიდის ლადბაშში (ეკლესიის მინაშენში). აცხობენ იქ სეფისკვერებს, აცხობენ ბევრ პატარა
-
მიცვალებულთა დღე; კურთხევის ორშაბათი (გვ.1)
აღდგომის მეორე დღეს არის მიცვალებულთა დღე – კურთხევის ორშაბათი. იმ დღეს ოჯახებს, ყველა მოსახლეს სასაფლაოებზე მიაქვთ საკურთხის ტაბლები. დაუძახებენ
-
ტარის ოთხშაბათი
კურთხევის ორშაბათის მერე მესამე დღეს არის ტარის ოთხშაბათი (ტარი ჯიმაშ). იმ დღეს მხოლოდ ზოგიერთებისთვის შეიძლება მუშაობა: მუშაობა ნებადართულია, მუშაობა
-
შობა
ბარბარობის მერე სამი კვირა რომ გავა, მაშინ არის შობა. შობის ღამეს აკეთებენ თასს, ხორბლის მარცვლის ფაფას. იმ თასს ღვთისმშობელს შეალოცავენ ბედისა
-
გაზაფხულის გიორგობა (გვ.1.)
გაზაფხულის გიორგობა ყოველთვის ოცდასამ აპრილსაა. იმ დღეს, ზეგნეშელები, ბოგრეშელები და იფარლები ყველანი შეიკრიბებიან ხოლმე იფარის წმინდა გიორგის ეკ
-
ზომხა-ახალი წლის დღესასწაული სვანეთში (გვ.1)
ახალი წლის დილას რიჟრაჟზე, გამთენიისას დგებიან მეკვლეები. ამ დროს სახლში ლაპარაკი არ შეიძლება და არც ცეცხლის დანთება შებერვით. ამიტომ ქუდით
-
ზუზადი (გვ.1.)
გიორგობის მერე ზუზადამდე (ზუზადამდე) თითქმის ორი კვირაა. იმ დღეს ქარის სახელზეა უქმე დღე (აუქმეხ). ზუზადის დღეს თუკი იმუშავებენ, ამან იცის საშინლ
-
ამაღლება (გვ.1.)
აღდგომის მერე ორმოცი დღე რომ გავა, მაშინ არის ამაღლება. ამაღლების წინა დღეს, ოთხშაბათ დღეს ყველა მოსახლე ამზადებს, აკეთებს გიმუნდებს. ოჯახიდან
-
ოქტომბრის დღესასწაული იფარში
ოქტომბრის დღესასწაული იფარის თემში. სკოლის მოსწავლე გოგონა ამბობს ლექსს, 1930წ.
-
ყველიერის დღესასწაული ზემო სვანეთში (გვ.2.)
ყველიერის კვირა დღეს ჰქვია ყველის აღაბი (თაში აღაბ). იმ საღამოსთვის ძალიან კარგ ვახშამს ამზადებენ ხოლმე. დააცხობენ ხაჭაპურებს, გააკეთებენ ელ
-
შავი ფხუ (გვ.2.)
კოშკი რომელ მხარესაც წაიქცევა, იმ წელს იქაურობა კარგი მოსავლით, კარგი ჭირნახულით, კარგი წლით (ხოჩა ზაობ) გაიხარებს. ამის მერე გააჩაღ
-
ლითოდრი (გვ.2.)
მეშხე ფხუს მერე არის ლითოდრი. ყოველთვის ლითოდრი ხვდება შაბათს. ლითოდრის წინა დღეს, პარასკევ დღეს, მამაკაცები ერთად შეიკრიბებიან ხოლმე მიტოვებულ,
-
ლილააშუნე. თესვის დღეობა (გვ.2.)
გუთნის, თოხის, ლაჭაადირის, ხორბლის თავთავებისა, ქერის თავთავებისა, ცერცვის მარცვლებისა, ჩალის კონებისა, ბზისა, უღელდადგმული ხარებისა... როგორც კი ამ
-
ისგლილჩალ (გვ.2.)
ლილაშუნედან ისგლინჩალამდე არის ერთი კვირა და სამი დღე. ისგლინჩაალის დღეს ცერცვს მოხარშავენ და იმ ღამეს ცერცვიან პურებს აცხობენ. თითო სეფისკვერს ა
-
ბაია (გვ.2.)
აიას მერე მეორე კვირადღეს ბაია (ბა) ჰქვია. იმ დღისთვის ქალები ხორბლის მარცვალს გამოფქვავენ საფქვავში თესლის რიტუალისთვის. ბაია დღეს თესლს ხარშავენ
-
ჭინკების, ეშმაკების, კუდიანების კვირეული (ჰერიაა მიიშუ)
ბაიას მეორე დღესვე, ორშაბათ დღეს ჭინკების, ეშმაკების, კუდიანების კვირეული იწყება. ჭინკების კვირეული ხუთშაბათ საღამომდე გრძელდება. იმ კვირ
-
დიდი ხუთშაბათი (თანფა ცააშ) (გვ.2)
კერიიდან ნაცარს ამოიღებს ხოლმე და ერთ ადგილას შეინახავს კედელში ჩაშენებულ თაროში (სანაიში). სწორედ ამ ნაცარს მოაყრიან ხარებს მარჯვენა ბარძაყზე
-
აღდგომის კვირეული (თანფარელიდრე ) (გვ.2.)
აღდგომის შაბათ ღამისთვის საფქვავში (ლაშირაქა) ხორბლის მარცვალს დაფქვავენ. და აღდგომის შაბათ ღამეს აკეთებენ კორკოტს (თესლს). იმ ღამეს შებინდებისას
-
აღდგომა (თანაფ) (გვ.2.)
ამის მერე შედიან ეკლესიაში, მაშინ მღვდელი ამბობს: „ქრისდე აღსდგა!“ მრევლი ( ხალხი) პასუხობს: „ჭეშმარიტად აღსდგა“! ახალ გათენებულზე მღვდელი უკვე