ძიების შედეგები
სულ ნაპოვნია 109 დოკუმენტი მულახის თემიდან.
-
აღდგომის შაბათი (გვ.2.)
კუენჩხის მომტან მოსახლეზე, ოჯახზე ამბობდნენ, რომ ამ მოსახლემ გააკეთაო, გადაიხადაო კონჩხობი. ვინც საყდარში იქნებოდა, იმას ყველას დასვამდნენ
-
აღდგომა (გვ.3.)
ლემზირებს ვაცხობთ და შიგ ვურევთ ახალდაკლული საკლავის ბადექონს. ამა ჰქვია ყონცარი. ვთავაზობთ და ვასმევთ არაყს. დილას ლემზირებს შევწირავთ და შევა
-
-
ბარბარობის დღესასწაული სვანეთში (გვ.2.)
ყველასთვის ნებადართული იყო. გზებზეც ბევრი არიგებდა სეფისკვერებს გობიდან (ლალაშხანქა). შეწირვა გვჩვეოდა ასე: „ბარბარე, ბარბარეს დიდებამც ამოგ
-
ბარბარობის დღესასწაული სვანეთში (გვ.2.)
ბარბარობის ღამეს ქალები პირველად დააცხობენ ცარიელ პურებს. ივახშმებენ, დაპურდებიან. ნავახშმევს ბავშვი გავა და გომურის სარკმლიდან (ლანგულიდან) შემოსძ
-
შობის დღესასწაული სვანეთში. შობა – ფაფის მოყვარული, შუ
ქრისტეშობის წინა ღამეს ჩვენ ვეძახით შობას. ამ დღეს ვაკეთებთ ხორბლის ფაფას. ფაფისთვის ხორბლის მარცვალს საფქვავში დავფქვავთ. მერე დავდგამთ მოსახარშად დ
-
შობის დღესასწაული სვანეთში-ქრისდეეშ
ქრისტეშობა დღეს გამთენიისას (გათენებამდე) ქალები აცხობენ კვანჭილებს, და ხაჭაპურებს და შეალოცავენ, შესწირავენ ლამარიას, ღვთისმშობელს მამაკაცის სვე–ბედის, გ
-
შუშხვამი-ბედობის დღესასწაული სვანეთში (გვ.2.)
დღეს გობში (ლალშში „სათესურში“) ჩააწყობენ და ამაში აქვთ ასევე წერექვის (თომის) კონა. სამეკვლეოების (ნაჭშხუნვარის) ცხობისას თუკი სახლში იქნება ვ
-
ზომხა-ახალი წლის დღესასწაული სვანეთში (გვ.2)
„ადამიანის მშვიდობა და სიმრავლე, სულდგმულის, საქონლის სიმრავლე: სახარე არის ხარებით სავსე; საძროხე არის ძროხებით სავსე; სათხებო არის თხებით სავს
-
ზომხა-ახალი წლის დღესასწაული სვანეთში (გვ.2.)
უკან ხარს ვინც მისდევს წკეპლით და ძახილით, ვედროთი წყალი მიაქვს ამას. ხარს გაიყვანენ კალოზე, შუა ეზოში, სადაც გასანიავებელია (ლაბაბა), იქ გავ
-
ლიფანაალი-ადგომ (გვ.2.)
იქ, იმ ფიჩქთან ხოფანეხ, ბავშვების სული ამ სკამტაბლასთან მოიხსენებენ. მერე ერთი მამაკაცი ეკლესიაში, წმ. გიორგიში, ჯგრაგში წავა და მიცავლებულებს მოი
-
ლიფანაალი-ადგომ (გვ.2.)
სხვაც, რაც კი რამ სამარხო იქნება. გარედან ავეჯის შემოტანისას ერთ პატარა სამფეხა მაგიდას, სკამტაბლას (ფიჩქს) ტოვებენ გარეთ ლილომალის დღემდე – ეს კი ყოვე
-
ნათლისღებაგანცხდაბ (გვ.2.)
მერე გამოვიდოდდა წყლის ნაპირთან. აქ სავსე კარდალაში ან ღობში მღვდელი აკურთხებდა წყალს და ჩააგდებდა შიგ ჯვარს. აქ ბევრი ხალხი იკრიბებოდა, იყრიდ
-
ლიჰლომალი (გვ.2)
ცვილის სანთლებს ამატებენ ბევრს და ასე ნელ–ნელა გააქვთ კარში გარე გასასვლელისაკენ. ტაბლას დროდადრო დადგამენ ხოლმე გარე კარისკენ წაღებისას და ამ
-
ყორლიკრალი-კარის გაღება (გვ.2.)
სათითაოდ დაუყენებენ სამ სეფისკვერს (ტაფ ლემზირს). ამის გარდა აცხობენ ერთ დიდ ხაჭაპურს, ამას ჰქვია „ღვენზილი“. „ღვენზილს“ დაუყენებენ ცხრა სეფისკვე
-
მეისარაბი (გვ.2.)
მესარაბი ყოველთვის შაბათ დღეს ხვდება. წინა დღეს, პარასკევ საღამოს დაკლავენ ხოლმე უღლეშაის. უღლეშაი არის დიდი ტახი ან ბურცაკი (თომირ), არ შეიძ
-
ლამპრობა (გვ.2.)
გულს და სეფისკვერებს საყდარში, ეკლესიაში შესაწირად წაიღებს ის, ვინც ოჯახში არის უფროსი. მიაქვთ ასევე ზედაშე და შეალოცავენ წმ. გიორგის, რომ დაიფაროს ყ
-
ხვალმი (გვ.2)
ხვალმი ხვდება ლიქვრეშის ხუთშაბათ დღეს (ლიქვრეშის წინა ხუთშაბათს). ამ დღეს წესია ლოცვა თვალების ტკივილისგან და ხველისგან დასაცავად. ამ დღეს დილა
-
ლიქვრეში (გვ.2.)
მოსახლე დაკლავს ხოლმე ან ორ დიდ ტახს, ან ტახს და ვაცს (მამალ თხას), ან ტახს და ვერძს, ანდა სამი წლის მოზვერს. თუკი საკლავად მოზვერი ეყოლე
-
ზომხა-ახალი წლის ტრადიციები სვანეთში (გვ.2.)
თუკი გამოლევისა შეეშინდებათ (ხული ბოლომდე არ დაიწვასო), მაშინ გამოიღებენ და შგილში შეინახავენ ანუ მიცვალებულების სულების გაბრძანების (ლიჰლომალის)